Een jaar geleden zaten we op een terrasje, Bert en ik. Ergens in de buurt van Ouddorp, want daar waren we op vakantie. Een paar avonden ervoor had Joëlle aan een paar mensen stellig verklaard dat we een roeping naar Groningen hadden. ‘Geef het drie jaar en we wonen er’, had ze gezegd. Maar… daar was voor ons nog geen sprake van. Dus dat heb ik nog even rechtgezet, voordat er wilde verhalen de wereld in kwamen.
Maar goed, op dat terrasje werd ons al evaluerend duidelijk dat een aantal ‘toevalligheden’, gesprekken en gebeurtenissen uit de afgelopen jaren niet zomaar waren en dat het de bedoeling was dat we – inderdaad – naar Groningen zouden verhuizen. De rest is geschiedenis. (Mocht je het proces nog niet kennen, kijk het gerust na in deze minidocu).
Afbouwen
Een intensief proces volgde, waarin we langzaam loslieten wat we in de afgelopen zestien jaar in Almere hadden gekregen, en waarin we op zoek gingen naar een nieuwe plek om te wonen. We zetten onze missie, visie en strategie over hoe we in Groningen aan het werk wilden gaan op papier, zodat we een duidelijke leidraad hadden. Scholen werden bezocht, afscheidsfeestjes georganiseerd. Ontzettend veel lieve mensen hielpen ons met de overstap bij de verhuizing en het vele klussen erna.
Bouwers die God dienen
Wat een zegen zagen we in hoe God voorzag in praktische hulp op het juiste moment en de vaak dure materialen die nodig zijn voor het bouwproject waar Hij ons naartoe leidde. Veel mensen maakten het werk en ons levensonderhoud mogelijk met de giften die ze uit liefde voor God gaven aan Geloof in Groningen. Heel bijzonder ook om te zien dat het dienen van God niet alleen gedaan wordt door dominees en kerkelijk werkers, maar ook door familie, vrienden, ‘wildvreemden’ en vakmannen als schilders, aannemers, elektriciens en andere handige mensen. Juist zij maakten in dit proces het missionaire werk mogelijk. We kijken ernaar uit om in september/oktober in de nieuwe zalen de Bijbelcursus en de Kinder Bijbel Club te kunnen geven!
Opbouwen in Groningen
En nee, we hadden niet verwacht dat er al zóveel gedaan kon worden in de acht maanden dat we nu in Groningen wonen. Terugkijkend zijn deze activiteiten samen te vatten in twee hoofdtakken:
Contact leggen en het Evangelie delen met mensen uit onze directe omgeving
Christenen inspireren en onderling verbinden
Al doende kwamen we erachter dat we niet onze missie en visie, maar wel de strategie die we op papier hadden gezet, aan moesten passen aan wat we tegenkwamen in ons werk. We merkten hoe nodig het is dat christenen met elkaar verbonden zijn; zeker de mensen die leiding geven in Gods gemeente, zoals voorgangers, evangelisten en kerkelijk werkers. Je hebt elkaar nodig om je werk goed te kunnen doen en te ervaren dat je er niet alleen voor staat.
Ook zien we veel geestelijke honger bij christenen en het verlangen om het Evangelie in de eigen omgeving te delen. Door in hen te investeren, kunnen wij op lange termijn veel meer mensen met het Evangelie bereiken dan we ‘in ons eentje’ zouden kunnen.
‘Dit ráákt me’
Heel bijzonder vonden we het om opnieuw te merken dat bij het delen van het Evangelie de doelgroep groter is dan je zou verwachten.
Bij de Vakantie Bijbel Club verwachtten we vooral nog-niet-gelovige kinderen en tieners te bereiken (wat ook gebeurd is, trouwens 😉). Hoe mooi is het, als een oudere man een reden bedenkt om nog een keer bij de club te kunnen zitten. ‘Dit ráákt me. Hoe jullie over je geloof vertellen… ja, ik kan het niet uitleggen, maar het raakt me gewoon. En dan al die kindertjes die daar zitten en nog nooit over het geloof gehoord hebben…’. Deze broeder is al jaren christen, maar de eenvoudige manier waarop we op de club over de Heere Jezus vertelden, raakte zijn hart.
Wat we ook merkten, was dat medewerkers zelf groeiden in hun geloof. In Efeze 6:15 worden de ‘schoenen van de bereidheid van het Evangelie van de vrede’ genoemd als onderdeel van de geestelijke wapenrusting. Als we het Evangelie delen, strijden we een geestelijke strijd. Onverwacht blijkt dit vaak een grote geestelijke zegen voor de medewerkers zelf op te leveren! Zie bijvoorbeeld ook Mattheüs 28 (zendingsbevel), waar staat: ‘Ga dan heen (…), en zie, Ik ben met u’. Als je gaat, zul je zien dat Jezus Christus Zelf met je is. Hoe bijzonder is dat!
Hoe gaat het nu met ons?
Het afgelopen jaar is voor ons gezin een rollercoaster geweest. Ik besef me dat we daarin niet alleen staan; hoeveel predikants- en zendelingengezinnen maken niet dezelfde keuze (soms elke ‘zoveel’ jaar)? De uitdagingen waar wij tegenaan gelopen zijn, zijn uitdagingen die veel gezinnen aangaan. Niet (altijd) omdat ze nu zo van avontuur houden, maar omdat ze weten dat dat is wat God op dat moment van hen vraagt.
Soms verwacht je dat God dan de wegen glad strijkt. ‘Ken de Heere in al uw wegen en Hij zal uw paden rechtmaken’ (Spreuken 3:6), schreef mijn opa in het bijbeltje dat hij gaf toen ik tien jaar werd. ‘Rechtmaken’ betekent echter niet ‘gladstrijken’. God gebruikt hobbels, heuvels en gaten in de weg om ons te vormen. En wat zijn onze kinderen het afgelopen jaar gegroeid in hun karakter en in hun leven met God!
Met onze neus er bovenop!
Het mooie is: we staan als gezin vooraan; we mogen er met onze neus bovenop staan en zien wat God aan het doen is. Hij voorziet niet altijd en niet direct op de manier die ik zou willen, maar Hij voorziet in wat Hij nodig vindt, op Zijn tijd en op Zijn manier. Als Hij ons leven leidt (en dat doet Hij), dan mogen we verwachten dat er een reden is voor de ontmoetingen die we hebben – ook als dat ontmoetingen zijn met mensen die we liever vermijden, zoals een huisarts of iemand op de eerste hulppost. Onze opdracht is om te wandelen in de goede werken die God al voor ons voorbereid heeft (Efeze 2:10). Het enige dat mis kan gaan, is dat we niet wandelen, maar stilstaan. Of hard vooruit rennen en presteren in plaats van vruchtdragen. Of niet bereid zijn de goede werken te doen die God ons in handen geeft. Wandelen dus.
Hoe dan ook… wij ‘gedenken’ met elkaar het afgelopen jaar. Hoewel niet allemaal zonder heimwee, zijn we als gezin dankbaar dat we hier mogen wonen en werken. Want wat is het bijzonder om met zoveel mooie mensen samen te werken aan de bouw van Gods Koninkrijk… en wat is het hier in Groningen mooi!