Door Christa Noteboom
Dinsdagavond, groeigroepavond. Dit keer had ik er niet zoveel zin in. Ik was moe. Bert leidde de avond fantastisch. Hij vertelde over de bruiloft in Kana en liet ons via Genesis en andere bijbelboeken zien welke mooie dingen daar eigenlijk gebeurden. Maar ja… ik kende die verhalen al; ik krijg regelmatig een kijkje in Berts voorbereidingskeuken, dus voor mij zat er dit keer niet veel uitdaging in.
Aan het eind van de avond legde Bert een persoonlijke vraag bij de groepjes neer en hij vroeg me om met het groepje waar ik bij zat te bidden. Natuurlijk deed ik dat, maar het enthousiasme voelde ik nog niet zo. Totdat ik een actieve houding aannam, het diepere gesprek met mensen ging voeren en voor de aangedragen punten begon te bidden. Ineens merkte ik hoe God daar aanwezig was, hoe Hij in mensen aan het werk was en hoe Hij door mij heen wilde werken. Fantastisch! Ik kijk dan ook terug op een goede avond.
Evangelieschoeisel
Wat hier gebeurde, zou ik het Evangelieschoeisel-principe willen noemen. Dat komt uit Efeze 6 vers 10 tot 20 (met name vers 15):
10Verder, mijn broeders, word gesterkt in de Heere en in de sterkte van Zijn macht. 11 Bekleed u met de hele wapenrusting van God, opdat u stand kunt houden tegen de listige verleidingen van de duivel. (…) 13Neem daarom de hele wapenrusting van God aan (…) 14 Houd dan stand, uw middel omgord met de waarheid, en bekleed met het borstharnas van de gerechtigheid, 15en de voeten geschoeid met bereidheid van het Evangelie van de vrede. 16Neem bovenal het schild van het geloof op, waarmee u alle vurige pijlen van de boze zult kunnen uitblussen. (…)
Wanneer je namelijk als passieve consument in de kerk blijft zitten, of op de groeigroep, of op welke christelijke groep of vereniging dan ook, dan mis je een belangrijk onderdeel van je geestelijke wapenrusting. Als ik passief was gebleven op de groeigroep, had ik de avond als (voor mij) saaie avond achter mij gelaten. Maar met dat je de schoenen aantrekt van de bereidheid om het Evangelie uit te delen, ontvang je zelf de eerste zegen. Je geloofsvuur gaat harder branden. Je bent minder kwetsbaar voor aanvallen van Gods tegenstander. En anderen worden erdoor gezegend.
Voorbeeld van jongeren
Dit hebben we in de afgelopen anderhalf jaar zien gebeuren bij veel jongeren uit ons netwerk. We zien hoe jongeren die zich voor God inzetten – als kinderclubleiding of achter de graafmachine – zelf groeien in hun geloof. Ze denken actief na over wie God (voor hen) is. Ze leren wat het is om toegewijd en betrouwbaar te zijn in wat je doet. Ze oefenen hoe ze hun geloof kunnen delen met kinderen en leeftijdsgenoten. Ze ontwikkelen nieuwe vaardigheden, zoals het doen van een sketch, het voeren van gesprekjes of het samenwerken met andere vrijwilligers. En met dat ze daarmee bezig zijn, ontstaan er vriendschappen voor het leven.
Prioriteit
Een poosje geleden viel bij mij ineens een kwartje. Geloofsopvoeding stopt niet bij het verstandelijk aanleren van bijbelse waarheden, maar heeft een belangrijke component die we misschien nog niet voldoende serieus nemen. Kinderen groeien juist in hun geloof door zelf te mogen oefenen in het uitleven en -delen ervan. Daarom pleit ik ervoor om kinderen en tieners actief te leren hoe ze zich in kunnen zetten voor de dingen van God. Niet als iets dat ze kunnen doen wanneer alle (ook heel belangrijke) dingen gedaan zijn, maar als prioriteit. Leer hen om in hun agenda tijd te blokken voor de dingen van God; niet alleen de dingen waar ze verstandelijk van leren, maar óók dingen waar ze praktisch leren delen van wat God hen geeft. En let maar op: voor al die dingen die níet kunnen als ze tijd voor God blokken, is op andere momenten écht tijd genoeg…
Voorbeeld van kinderen
Nog één mooi voorbeeldje om mee af te sluiten. Ik sprak een collega-kinderwerker. Zij vertelde hoe ze de kinderen van de club meegenomen had het centrum in. Want: ‘wat je van God krijgt, mag je ook weer uitdelen’. De kinderen kregen een flyer mee om andere kinderen uit te nodigen voor het pannenkoekenfeest; een feest van Gods Licht dat georganiseerd werd tijdens het duistere feest halloween. Het was bést spannend voor de kinderen, maar met de support van de kinderwerker deden ze het toch. Eén van de meisjes nodigde een islamitisch gezinnetje uit. En zowaar kwamen die op het feest – en ze bleven nog hangen ook! Het meisje dat hen uitgenodigd had, was helemaal blij. ‘Mam’, had ze tegen haar moeder gezegd, ‘die kinderen kwamen omdat ik hen uitgenodigd had!’ Het islamitische gezin heeft gehoord over Jezus en Zijn liefde gevoeld in het kerkgebouw. Het meisje van de club was bemoedigd omdat zij daar een aandeel in had. Iets wat ze niet snel meer zal vergeten en – wie weet – nog veel vaker toe zal passen in haar leventje. Het Evangelieschoeisel-principe… Hoe simpel en hoe mooi kan het zijn!
Ontvang je onze maandelijkse nieuwsupdate al? Meld je er nu voor aan via de homepagina van deze site!
Comments