‘Die achternaam… die komt me bekend voor! Volgens mij heb ik met een meisje op school gezeten dat zo heette…’ ‘O, wat was haar voornaam dan?’, vraagt de vrouw die aan de voor ons nieuwe eettafel een maaltijd voor ons opschept. Als ik de naam noem, gaan haar wenkbrauwen omhoog. ‘Dat is onze dochter!’ Deze vrouw was die dag met haar vriendin aan het koken geweest, zodat ze ons een heerlijke maaltijd voor konden zetten. In de afgelopen periode waren we met haar in contact gekomen via www.GeloofinGroningen.nl, omdat ze vanuit haar achtergrond kansen zag voor ons werk. En nu bleek dat ik haar dochter ook nog kende uit mijn middelbare schooltijd! ‘De wereld is zo klein’, zegt de vriendin van deze vrouw. Ik kan niet anders dan dat beamen.
Zoveel zegeningen!
De liefde van deze zusters (en broeder, want haar man was ook gezellig mee komen eten) doet ons zo goed. Het is maar één van de vele voorbeelden van mensen die zo lief meeleven en ons door deze intensieve tijd heen helpen. Onze vriendin Dineke is vanuit Almere meegekomen om ons te helpen met wat er maar te doen is. Vandaag stond ineens een Groninger zus van een broeder uit Almere voor de deur – met oliebollen die vandaag vers gebakken zijn door de jongeren(werkers) uit Almere. En dat, terwijl ik vandaag naar de foto’s op Facebook keek en dacht: ‘Anders waren wij hier ook bij geweest en hadden we (natuurlijk) oliebollen gekocht voor het goede doel’.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de drie fantastische teams vrijwilligers, die in Ermelo, Almere en in Finsterwolde het vuur uit de sloffen gelopen hebben om ons naar ons nieuwe adres te begeleiden; waaronder een groep superlieve en behulpzame jongeren van Het Anker, een kleinschalige zorginstelling in Midwolda. Te gek ook die halve vrachtwagen vol door familie gedoneerde spullen uit Ermelo.
Ook waren er een paar vakmensen aanwezig, die met precisie en kundigheid de enorme verhuiswagen konden vullen én door de woonwijk konden manoeuvreren. We zijn dankbaar voor zoveel hulp en liefde!
Dankbaar zijn we ook voor de vele giften in natura, of de financiële giften waarmee mensen bij willen dragen aan de missie en/of willen voorzien in een deel van ons levensonderhoud.
Nieuws: gebedsverhoring!
Naast deze zegeningen willen we heel graag een gebedsverhoring met jullie delen. Onze woning in Almere is 30 december, een dag na de verhuizing (Gods timing is zo mooi…), verkocht! Zonder voorbehoud van financiering, wel met het voorbehoud van een bouwkundige keuring. Nog een reden om de Heere dankbaar te zijn!
Minidocu ‘Hoe God ons de weg wees’
Joshua is tussen de bedrijven door enthousiast bezig geweest met het maken van een minidocu met de titel: ‘Hoe God ons de weg wees’. Hij vond het zelf heel interessant om te zien op welke manieren we God zoal hebben horen spreken. Dit wilde hij graag vastleggen voor zichzelf én anderen. Als ouders zijn we dankbaar voor de talenten die de Heere Joshua heeft gegeven en voor wat hij in het mediateam in Almere heeft geleerd. Gaaf om te zien wat voor kwaliteit hij in de documentaire weet te leggen! Je kunt ‘m bekijken via deze link.
Hoe is het verder met ons?
Joëlle is haar blije zelf. Natuurlijk moet ze wennen en kan het soms een beetje spannend zijn: van een woning middenin een woonwijk naar een boerderij waar het ’s nachts heel donker kan zijn. Maar… ze weet dat ze daarin op God kan vertrouwen; ze is blij dat ze nu eindelijk in Groningen woont op een échte boerderij en heeft er zin in om na de vakantie op school te beginnen.
Judah heeft het best even moeilijk met de verhuizing; hij mist zijn vrienden erg. We hadden hem beloofd dat hij op de boerderij een poesje zou krijgen. Vandaag zei hij tegen een bezoeker: ‘Ik wil graag een kitten. Want dan heb ik hier ook een vriend’. Zo’n opmerking geeft een inkijkje in wat hem bezighoudt. Zijn vrienden zijn ver weg en nieuwe vrienden kun je in de vakantie nog niet zo makkelijk maken. Nog éven geduld en dan ziet hij zijn nieuwe vriend, die hij op de wendag op zijn nieuwe school leerde kennen, weer. Ondertussen houden wij onze oren open voor eventuele nestjes op naburige boerderijen…
Zelf zijn Bert en ik (natuurlijk) best moe. Ook als we slapen blijven we actief, zeg maar. De schuur staat vol huisraad die nog geen plek kan krijgen, omdat we nog moeten klussen. Maar we zijn dankbaar dat de verhuizing zo goed is gegaan en dat we mogen uitkijken naar veel lieve mensen die nog komen helpen! Volgend weekend verwachten we zo’n 30 tot 40 mannen, die in ploegen van vier een dag lang aan klusprojecten hier op de boerderij gaan werken; de week erna verwachten we nog meer klushulp. De Heere heeft al eerder bevestigd dat we er niet alleen voor staan en dat Hij zal zorgen voor alles wat nodig is. Daar vertrouwen we op en we genieten ervan om te zien hoe God Zijn beloftes in vervulling laat gaan!